Nog een maandje ...

Nog een maand en ik ben thuis. Voor de meeste stagiaires is dit bijna een ramp maar voor mij is het lang genoeg, en toekomen op de Gentse feesten vind ik helemaal oké!

Het valt me op, terwijl ik toch elke week eens met mezelf vecht, hoe alles hier gewend is geraakt. Ik heb hier uiteindelijk wel mijn leventje, mijn werk dat ik graag doe, mijn vaste adresjes, huiselijke routine en nu ik hier ook al 3 weken in mijn nieuwe huis woon, horen daar ook heel gezellige momentjes en goeie babbels bij.
Ook heb ik hier in SU bepaalde goede bezigheden dat ik voor lange tijd helemaal verwaarloosd had ...

Fietsen bijvoorbeeld;
Ik zoef elke dag voorbij met mijn fiets naar het werk. De Surinamers vinden deze snelheid alleszins niet normaal, bijgevolg krijg ik elke dag wel wat opmerkingen. Noem het maar mijn sportief momentje & te laat vertrekken maakt dat dit moet ;)  Als je dan onderweg al eens stopt bij ‘de Chinees’- want alle winkels zijn in handen van Chinezen - dan is het moeilijk de zweetdruppels te bedwingen. Je hele lijf dreigt te muteren tot één grote plas. De vochtigheid in de lucht is hier echt enorm. Maar ook dit went en ik beleef werkelijk plezier aan mijn dagelijks getrot.  
De laatste tijd fiets ik ook wel eens in rivieren. De grote regentijd tovert alle straten om tot snorkelparadijzen. Kinderen nemen dan soms hun luchtmatras mee naar buiten en geen mens dat daar van op kijkt... De vele putten en bulten in de baan, maken de tocht extra avontuurlijk. Plots hang je nog wat centimeters lager in het sop dan voorzien en dat de auto’s je met een megastraal ondersplashen is ook bijna onoverkomelijk maar tegen dan is’t toch al lang om zeep ;)

En zwemmen;
Na het werk trek ik al eens avondlijke baantjes in het openbare zwembad.  De ene palmboom dat er torenhoog staat te blinken, maakt het wat meer exotisch.  Wel nog gezellig, baantjes trekken en tetteren met mijn huisgenootjes. Ik kan de sfeer ervan moeilijk beschrijven maar het is zeker ook een plekje dat me zal bijblijven. Ik weet niet wat het is maar de lucht kleurt er ook altijd zo mooi.
Gisteren na het zwemmen stond een zwarte blinde man, met witte stok en
Ray-Banbril in het Sranan Tongo te praten tegen de inkom-ordehandhaver (een verscheidendheid aan jobs hier).  Hij stond er met een bepaalde nonchalance, trekkend aan zijn zichtbaar deugddoend sigaretje. Deze man was écht een figuur en precies uit de film gerukt. Na het besluit toch maar geen foto te nemen, stelde ik me er gewoon naast en probeerde op mijn gemakje mee te volgen. Ik verstond het niet maar besefte dat ik dat taaltje en daarbij ook Suriname toch zal missen. Terwijl komt er een partybus onze kant op. Ook zo’n fenomeen hier. Een open bus waarin loeiharde sexy muziek de klok slaat en waar ofwel bakra’s (blanken) en de bijhorende stagiaire-jagers ofwel creolen geheel tegen elkaar aan het aanschurken zijn. Heel grappig allemaal.

Ook op mijn werk heb ik mijn draai gevonden. De uren vliegen er voorbij, en na 4 maanden is dat voor mij zeker een goed teken. Ik herwerk er geheel de inhoud van het project De Groene School en krijg daarin carte blanche. Op mijn tempo kan ik er stukjes van mezelf in kwijt.
En er wordt al eens gedanst op kantoor. Lachen doen ze ook graag en de humor is er ook niet naast.

Maar ik merk dat ik sterk begin te fantaseren over België. In mijn hoofd ben ik dan aan het kuieren in één of andere Gentse straat of eet ik ergens iets op een terrasje in het lentezonneke dat ik dit jaar toch zal moeten missen -  al heb ik er wel de volle zon voor in de plaats gekregen ;)

Ja, het is écht niet meer lang nu ...

 

X