Sint-Jozefstraat 13

        

Maandag laat op de avond aangekomen in mijn nieuwe permanente huis in de Sint-Jozefstraat.
Als je een beetje beter kijkt dan is het huis met het rode dak het onze. Volledig omringd door tralies en Major en Mozart als alarminstallatie. Twee maal het sleuteltje draaien en dan pas binnen. Vraagt om aanpassing ... .

In de auto er naar toe vertelde Tjitra, de contactpersoon die mij aan een stageplaats hielp, dat er net een andere studente redelijk brutaal werd beroofd tijdens haar fietsrit naar Zuid-Paramaribo. Wetend dat dit elk land of elke stad kan gebeuren maakte ik mij er niet echt druk om.

Ik zou een paar uur alleen in het huis verblijven totdat Nena en Lisa ook voor de eerste keer voet aan wal plaatsten.

Het huis voelde raar aan, de zetels in witte spookdekens gewikkeld (praktijken waar ik allergisch aan ben), de honden in de straat waren rumoerig, andere geluiden pakten ook op de adem.
Ik was er dan toch niet zo gerust in blijkbaar.

Een gesprekje met het thuisfront via Whatsapp hielp de adrenaline te onderdrukken. Merci Céline! Al is het geluid van Whatsapp ook niet de meest geruststellende ;)

Ik moest me herpakken, ik zette de radio op een frivool Surinaams deuntje en begon te dansen, de boel te verzetten en te decoreren. Het huis kreeg een beetje leven, de sfeer werd in de hand gewerkt. At last, terug op mijn gemak!

Ondertussen zijn we al goed geïnstalleerd maar kakkerlakken zijn niet onze vriend.

Lisa en Nena: twee leuke meisjes uit België.
Volgende maandag terug twee stagiaires ...
Bakske vol*

En voor wie het nog niet door had: "Suriname, het walhalla van de stagiaires"